Wyświetlenie artykułów z etykietą: Pałac Siemczyno

61. Henrykowskie Spotkania Kulturalne zorganizowane 20 stycznia 2024 roku w malowniczym zespole pałacowo-folwarcznym w Pałacu Siemczyno odbyły się pod hasłem "Dzień Łobeski".

W dniach 1 i 2 lipca 2023 miało miejsce niezwykłe wydarzenie w Siemczynie - XX. Henrykow-skie Dni. To weekend pełen atrakcji, kultury i zabawy, który przyciągnął tłumy mieszkańców i turystów. Wydarzenie obfitowało w różnorodne aktywności dla wszystkich grup wiekowych.

Na 21 stycznia zaplanowano kolejne Henrykowskie Spotkania Kulturalne w Siemczynie. Będzie to 55 edycja, a więc mały jubileusz.

15 stycznia, po raz 49. odbyły się Henrykowskie Spotkania-Kulturalne, których tematem przewodnim był "Dzień Borneński”. Przenieśliśmy się w świat historii II wojny światowej i ciężkiego żywota jeńców obozu Gross Born, ale również odsłoniliśmy Borne Sulinowo dzisiaj, które kwitnie życiem kulturalnym i w którym wiele osób oddaje się swoim pasjom.

W Pałacu Siemczyno odbył się wernisaż prac powstałych podczas trzeciej edycji Międzynarodowego Pleneru Artystycznego, zorganizowanego przez Stowarzyszenie „Stacja Kultura” z Bornego Sulinowa. W ciągu ostatnich dziesięciu dni artyści plastycy – malarze i rzeźbiarze pracowali w niezwykłych wnętrzach barokowego pałacu. Efekt ich działań do wystawa prezentująca różne style i techniki artystyczne rozmieszczona w niewyremontowanych salach pałacowych. Surowe wnętrza dały niezwykłą przestrzeń do wyeksponowania obrazów i rzeźb.

W otwarciu wystawy wzięli udział liczni goście i przyjaciele „Pałacu Siemczyno” oraz sponsorzy pleneru w tym przedstawiciele władz Czaplinka, Bornego Sulinowa, Złocieńca, powiatów szczecineckiego i drawskiego.

Nie zabrakło i samych autorów prac, a są nimi: Anna Klimowicz, Marta Frankowska, Beata Sudnikowicz, Mariusz Iliasiuk, Olga Kokoryn, Krzysztof Ryfa, Elżbieta Majewska, Małgorzata Krzaczkowska i bliski sercom czaplinecczan Edward Szatkowski. Nad całością czuwała pełna energii komisarz pleneru Gina Malinowski. To ona również była gospodynią wystawy, opowiadała o szczegółach pracy artystów oraz podkreśliła duże znaczenie integracyjne wydarzenia.

Wystawa przez najbliższy miesiąc będzie dostępna w Pałacu, a następnie planowane jest wyeksponowanie prac w innych miastach województwa zachodniopomorskiego.

12 września odbędzie się XLIV Henrykowskie Spotkania Kulturalne, na których jednym z punktów będzie właśnie wystawa poplenerowa zaplanowana na godz. 16:00.

W marcu 2017 r. Stowarzyszenie Henrykowskie pozyskało unijne fundusze na przystosowanie pałacu w Siemczynie do przeprowadzenia rekonstrukcji historycznych. Obecnie właściciele zabytku zdobyli kolejną unijną dotację Urzędu Marszałkowskiego w ramach RPO WZ 2014-2020. Tym razem postawili na utworzenie „Uniwersalium Rzemiosł Różnych”. Umowę dofinansowania podpiszą w Siemczynie w piątek, 29 grudnia 2017 roku, członek Zarządu Województwa Zachodniopomorskiego Ryszard MIcko i prezes organizacji Zdzisław Andziak.

Pałac w Siemczynie od kilku lat przechodzi coraz bardziej widoczną metamorfozę. Kolejna zmiana to stworzenie uniwersalnej przestrzeni wystawienniczej. Będzie to „Uniwersalium Rzemiosł Różnych”, która ulokowana zostanie na poddaszu tego barakowego zabytku. Aby miejsce przystosować do nowych potrzeb remont przejdzie dach głównej części obiektu we frontowej połaci zachodniej, wschodniej i północnej. Modernizacji doczeka się klatka schodowa prowadząca na poddasze, niektóre pomieszczenia na parterze pierwszym i piętrze oraz schody wejściowe i drzwi. Dodatkowo zamontowane zostanie nowe oświetlenie oraz tablice informacyjne. Uwzględniono również zakup wyposażenia przewidzianego do ekspozycji przestrzeni, gdzie prezentowane będą takie rzemiosła jak: garncarstwo, tkactwo, ciesielstwo, dekarstwo i sieciarstwo.
Koszt prac to blisko 2 mln zł. RPO WZ 2014-2020 dofinansuje projekt kwotą ponad 1,6 mln zł. Końcowy efekt prac powinniśmy poznać w październiku 2018 roku.
Przedsięwzięcie wpisuje się w założenia 4 Osi Priorytetowej RPO WZ 2014-2020 „Naturalne otoczenie człowieka”, działanie 4.1 „Dziedzictwo kulturowe”. Porozumienie obejmujące stworzenie nowej atrakcji
w pałacu w Siemczynie to kolejna z pakietu umów, jakie władze samorządu województwa podpisują obecnie z beneficjentami w ramach tego właśnie działania. Listę dofinansowanych przedsięwzięć poznaliśmy w listopadzie 2017 roku. Wsparcie w wysokości ponad 40 mln zł pozwoli na renowację 22 zabytków na Pomorzu Zachodnim. Pomoc Urzędu Marszałkowskiego otrzymało w sumie 11 parafii, 8 gminnych samorządów i 1 stowarzyszenie. Do kościołów trafi ponad 24 mln zł, zaś do pozostałych podmiotów blisko 18 mln zł.

Bardzo duża frekwencja i wspaniała atmosfera w historycznym otoczeniu – tak można krótko podsumować V Zlot Poszukiwaczy Skarbów „Jezioro Tajemnic – Kocioł Świdwiński”. W „Zlocie” uczestniczyło ponad sto osób, w tym m.in. Radosław Biczak, współprowadzący program „Poszukiwacze Historii” emitowany na Polsat Play.
Zlot już po raz drugi został zorganizowany w „Pałacu Siemczyno” (Gmina Czaplinek, woj. Zachodniopomorskie), tuż nad jeziorem Drawsko. „Pałac” jest także sponsorem nagrody za odnalezienie i wydobycie „U-Boota” z tego akwenu. Jak zapowiada główny organizator działań Dariusz de Lorm (Szkoła Nurkowania ANDAtek), na październik 2017 r. planowana jest jesienna edycja Zlotu, na którą już teraz serdecznie zapraszamy.
Wymieńmy nagrodzonych w najważniejszym konkursie Zlotu – na najciekawsze odkrycie. Zwycięzców wybrano poprzez głosowanie wśród samych uczestników. Pierwsza trójka otrzymała Statuetkę Starosty Drawskiego Stanisława Kuczyńskiego, wzorowaną na statuetce za „U-boota” z jeziora Drawsko (wykonaną przez Centrum Reklamy „Emen” z Drawska Pomorskiego, również uczestnika Akcji „JT”) oraz materiały promocyjne Powiatu Drawskiego.

• I miejsce - klamra i świecznik - znalazca Paweł Winiarek - 24 głosy
• II miejsce - porcelana niemiecka BAWARIA - znalazca Marek Tomaszewski - 22 głosy
• III miejsce - bagnet - znalazca Wiesław Piotrowski - 4 głosy
• IV miejsce - broszka ozdobna i nabijka na ramę motoru „Wanderer” - znalazca Paweł Ziętarski - bez nagrody

W ramach kolejnego konkursu, dla poszukiwaczy rozrzucono 300 monet o nominale 1 zł (starych zł z PRL), z czego aż 215 monet odnaleziono!
W tym konkursie puchary oraz imienne kupony rabatowe na zakupy ufundowała firma P.H.U. MAXX Robert Garbaciak - importer cewek MARS MD.

• I miejsce - Robert Rymarek - 57 odnalezionych monet - cewka 13 "Discovery" oraz imienny kupon rabatowy 7% na zakupy w sklepie MARS MD
• II miejsce - Kazimierz Kulejowski - 49 monet - cewka 6/10 "Snajper" oraz imienny kupon rabatowy 5% na zakupy w sklepie MARS MD
• III miejsce - Robert Sikorski - 47 monet - PAINPOINTER oraz imienny kupon rabatowy 3% na zakupy w sklepie MARS MD.

Była też Nagroda Specjalna - sztyca teleskopowa. Fundatorem również była firma PHU MAXX Robert Garbaciak. W wyniku losowania nagrodę otrzymał uczestnik Zlotu - Ariel Majka.
Zwiększono także nagrodę za „U-boota z jeziora Drawsko”. O tym – wkrótce! Niebawem będzie także dostępny film ze Zlotu.
Nie zabrakło Narody Specjalnej za największą liczbę zebranych „boratynek”. Był to kurs nurkowania OWSD Podstawowy i archeologii podwodnej - fundator Szkoła Nurkowania „ANDAtek”. Nagrodę postanowiono wystawić na sprzedaż / licytację i uzyskane pieniądze przeznaczyć dla zmagającego się z chorobą chłopca Jacka Nowakowskiego, który również był uczestnikiem Zlotu. Warto przy tym wspomnieć o wielkim sercu zlotowiczów. W czasie imprezy odbyła się spontaniczna zbiórka pieniędzy mających pomóc w rehabilitacji chłopca. Przeprowadził ją Radosław Biczak. Serdecznie dziękujemy!
„Pałac Siemczyno” wsparł przedsięwzięcie organizacyjnie, udostępnił salę konferencyjną, pole biwakowe, namiot biesiadny, grille oraz łąki i lasek. Zlotowicze mogli również pozwiedzać Pałac z przewodnikiem, a także zobaczyć podziemne tunele zlokalizowane na terenie wokół Pałacu.
Organizatorzy Zlotu: Szkoła Nurkowania ANDAtek, „Pałac Siemczyno”. Patronat: Starosta Drawski Stanisław Kuczyński. Patronat medialny: Miesięcznik „Odkrywca”, „Podwodny Świat”, „Magazyn Drawski” oraz „Nuras”.

Uczestnicy V Zlotu Poszukiwaczy Skarbów „Jezioro Tajemnic – Kocioł Świdwiński”: Joanna, Robert i Wiktor Garbaciak, Agnieszka i Jacek Nowakowscy, Barbara i Michał Focińscy, Robert Patrzyński, Maria Tarczyńska, Piotr Makowski, Dariusz Janicki, Jarosław i Marta Jarzębowscy, Anna i Zbigniew Omielańczuk, Marlena i Damian Dybcio, Dariusz i Hubert Szczepańscy, Ewa Mucha, Jakub Gumułka, Sławomir Kraska, Paweł Zientarski, Mateusz Strumiłło, Piotr Filipczak, Witold Chowniak, Michał Rymarek, Kazimierz Kulejewski, Magdalena i Adrian Nickel, Anna Nazarenko, Rafał Jaros, Mariusz Kapczuk (posiadacz Certyfikatu Uczestnika w Akcji Jezioro Tajemnic nr 1), Paweł Nowakowski, Małgorzata i Robert Sikorscy, Mariusz Masłowski, Wiesław Piotrowski, Jakub Styczeń, Izabella i Ariel Majka, Alina i Artur Cywka, Karow Bernarol, Grzegorz Sycz, Grzegorz Łataś, Honorata Matuszewka, Marek Tomaszewski, Renata i Mariusz Waszkiewicz, Marzena Wielowiejska, Przemysław Glanc, Paweł Sinderman, Tomasz Piwowarski, Marcin Roszak, Bogusław Łachacz, Andrzej Kurpiel, Bartosz Drzewiecki, Anna i Dariusz Kuternowscy, Anna De Lorm, Daniel De Lorm, Aleksandra i Dariusz De Lorm, Monika, Gabriel i Michał Roszak, Krzysztof Więckowski, Szymon Nowakowski, Sławomir Kolasiński, Paweł Rogoziński, Jacek Winiarek, Paweł Winiarek, Renata Mętel, Mariusz Foszcza, Katarzyna Zderkowska, Hubert Staszak, Marcin Szyrwiel, Marta Byczkiewicz, Mariusz Szymański, Adam i Bogdan Andziak, Grażyna Tomaszewska, Grzegorz Andziak, Marek Tomaszewski, Robert Baranowski, Zdzisław Andziak, Dominika Dołbniak, Radosław Biczak, Agata Wisniewska, Tomasz Smuga, Grzegorz Zięba, Marta Bobińska, Karol Lepiszo, Sebastian Łukaszewicz, Grzegorz Wójcik, Kinga Borowska, Maria Kamińska, Maciej Zakrzewski, Jacek Wawrzyniak, Adam i Dorota Wicepolscy, Jarosław i Marta Jarzębowscy, Ewa Mucha oraz Bernard Karow.

Pałac w Siemczynie przy wsparciu RPO WZ 2014-2020 będzie przystosowany do przeprowadzenia rekonstrukcji historycznych. Projekt ma być gotowy najpóźniej w grudniu 2018 roku. Podpisanie umowy uruchamiającej unijne wsparcie zaplanowano na poniedziałek, 10 kwietnia 2017 roku w Drawsku Pomorskim. W uroczystości udział weźmie wicemarszałek województwa Jarosław Rzepa oraz prezes Stowarzyszenia Henrykowskiego Zdzisław Andziak. 

Przystosowanie zabytku do aktywnego udziału w przedstawieniach ma pozwolić uczestnikom poznać dawne codzienne życie mieszkańców pałacu. Nowy produkt, czyli interaktywna wystawa „Bal w Pałacu” połączona będzie z inscenizacjami oraz grami terenowymi inspirowanymi epoką baroku. Zespół Pałacowo-Parkowy w Siemczynie, który jest miejscem wielu wydarzeń kulturalnych, dzięki realizacji zadania ma odwiedzać rocznie o ponad 2 tys. turystów więcej. 

Koszt prac to blisko 3,5 mln zł. RPO WZ 2014-2020 dofinansuje projekt kwotą ponad 2,4 mln zł. Fundusze przeznaczone zostaną m.in. na roboty budowlane i stworzenie wspomnianego wcześniej interaktywnego przedstawienia. 

Projekt będzie realizowany w ramach 4 Osi Priorytetowej „Naturalne otoczenie człowieka”, działanie 4.9 „Rozwój zasobów endogenicznych” 

Na ostatni weekend kwietnia 2017 roku wstępnie zaplanowano kolejny Zlot Poszukiwaczy Skarbów. Ostatni, pod nazwą „Kocioł Świdwiński – Jezioro Tajemnic” przyciągnął stu dwudziestu uczestników z całej Polski. Odnaleziony podziemny tunel na terenie Pałacu Siemczyno pokazywał m.in. Teleexpress. Znaleziska pozlotowe przekazano w drawskim Starostwie do Patrona Akcji - Muzeum w Koszalinie.

Odnalezione rzeczy, to materialne ślady po ludziach zamieszkujących Siemczyno (gm. Czaplinek) przez ostatnie dwa stulecia. 

- Prawie wszystkie przedmioty to rzeczy o bardzo późnej chronologii (z naszego punktu widzenia), związane zapewne z czasami, kiedy funkcjonował już Pałac – wskazuje archeolog Andrzej Kuczkowski z Muzeum w Koszalinie. - Dla nas najistotniejsze są fragmenty brązowego nagolennika (lub naramiennika) pustego w środku. Szkoda, że zachował się w tak kiepskim stanie. Mimo to jego chronologię można dosyć pewnie określić na wczesny okres epoki żelaza (okres halsztacki - HaC), co odpowiada ok. 750 - 600 r. p.n.e. 

Wśród odnalezionych artefaktów znalazły się m.in. monety, guziki metalowe, kule, sprzączki do pasa, okucie książki, plomba towarowa, żelazne kłódki, łuski i ich elementy, obrączka ornitologiczna, brązowa siekierka i wiele innych.  Jakie odkrycia przyniesie kolejny Zlot Poszukiwaczy Skarbów w arcyciekawym historycznie Siemczynie nad jeziorem Drawsko? Zobaczymy już w kwietniu!

 

27 lutego odbyło się X Walne Zgromadzenie Członków Henrykowskiego Stowarzyszenia w Siemczynie.  Jak widać frekwencja członków dopisała. Nie zabrakło przedstawicieli Czaplinka (Zastępca Burmistrza Zbigniew Dudor) oraz powiatu (wiecestarosta Jacek Kozłowski). 

Zarząd Powiatu Drawskiego ogłosił w styczniu otwarte konkursy ofert na realizację zadań publicznych w 2016 r. Nabór wniosków trwa do 16 lutego br. Poniżej przedstawiamy informację Henrykowskiego Stowarzyszenia w Siemczynie o tym, w jaki sposób środki przekazane w wyniku ubiegłorocznego konkursu przyczyniły się do uatrakcyjnienia tej, leżącej w pobliżu jeziora Drawsko, miejscowości.

Oto nadesłana relacja:

W 2011 roku Henrykowskie Stowarzyszenie w Siemczynie chcąc zaprezentować Siemczyno postanowiło zbadać ciekawostki miejsc i wydarzeń związanych z tą wsią. Pomysł doprowadził do analizy poszczególnych obiektów znajdujących się na terenie wsi. Fotografowaliśmy analizowane obiekty w Siemczynie by w efekcie opublikować w roku 2012: „SIEMCZYNO – HISTORIA-PRZEWODNIK – WYJĄTKOWE MIEJSCE W HISTORII POMORZA ZACHODNIEGO”. W ślad za tym działaniem zrodziła się nowa myśl: „Warto oznakować te szczególne miejsca i obiekty opisane w przewodniku”. Projekt był dość kosztowny a jako stowarzyszenie non-profit postanowiliśmy zwrócić się o wsparcie do wielu instytucji. 

Finalnie Powiat Drawski wsparł naszą inicjatywę krzewienia dziedzictwa narodowego i w ten sposób w roku 2015 został oznakowany Henrykowski Szlak w Siemczynie. Jest to pierwszy etap, gdyż szlak obejmuje 43 stanowiska, z których oznakowanych zostało 21 stacji. Poszczególne stacje dotyczą:

• - Stacja nr 1 – Barokowy pałac w Siemczynie (wybudowany w latach 1722-1726)
• - Stacja nr 2 – Park z aleją grabową i lipową
• - Stacja nr 3 – Grobowiec dawnych ziemian
• - Stacja nr 4 – Dawny komisariat Milicji Obywatelskiej
• - Stacja nr 5 – Sześciorodzinny budynek dla robotników w majątku ziemskim
• - Stacja nr 6 – Wiejska szkoła (zanim przeniesiono ją do pałacu)
• - Stacja nr 7 – Plebania
• - Stacja nr 8 – Dom z początku XX wieku
• - Stacja nr 9 - Siemczyńska świątynia
• - Stacja nr 10 – Wiejska kaplica w dawnej remizie
• - Stacja nr 11 – Głaz z okazji 20-lecia PRL
• - Stacja nr 12 – Dom folwarcznego kowala
• - Stacja nr 13 – Kino w dawnej gospodzie
• - Stacja nr 14 – Dom leśniczego, dawny dom ogrodnika
• - Stacja nr 15 – Najstarszy dom mieszkalny
• - Stacja nr 16 – Dom zamożnego gospodarza
• - Stacja nr 17 – Kuźnia
• - Stacja nr 18 – Leśniczówka
• - Stacja nr 19 – Młyn a później papiernia na jeziorem Wilczokowo
• - Stacja nr 20 – Dawny trakt między Branderburgią a Rzeczpospolitą
• - Stacja nr 21 – Góry szubieniczne

Projekt zrealizowano w ramach zadania publicznego pt.: „Kultura, sztuka, ochrona dóbr kultury i dziedzictwa narodowego”. Wsparcie finansowe pozyskano ze Starostwa Powiatowego w Drawsku Pomorskim.

Zadanie polega na umieszczeniu tablic informacyjnych na pieszym szlaku historyczno-krajoznawczym o nazwie „I Henrykowski Szlak w Siemczynie”. Trasa szlaku przebiega przez wieś Siemczyno i okolice. Poszczególne punkty (stacje/przystanki) trasy są oznaczone tablicami informacyjnymi. Informacje na poszczególnych tablicach opisują budynki i miejsca ze wskazaniem na ich historyczne funkcje oraz ich znaczenie, zarówno materialne jak i niematerialne dla lokalnych społeczności w przeszłości i w dniu dzisiejszym. Tablice umieszczono na wybranych budynkach lub w bezpośrednim sąsiedztwie wybranych lokalizacji. 

Konieczność utworzenia tego szlaku:

Siemczyno. Niewielka wieś, położona w samym sercu Pojezierza Drawskiego, w połowie drogi pomiędzy Złocieńcem a Czaplinkiem. Wieś podobna do wielu innych wsi tzw. „popegeerowskich” na terenie pomorza zachodniego, których obecny charakter ukształtowany został przez przed- i powojenne dzieje tych terenów. 

Najbardziej widocznymi śladami przedwojennej przeszłości tych miejscowości są na ogół siedemnasto-osiemnastowieczne pałace byłych niemieckich ziemian, najczęściej niszczejące w towarzystwie zabudowań folwarcznych z tego samego okresu, oraz poniemiecka zabudowa wiejska o charakterystycznej architekturze domów z czerwonej cegły bądź szachulcowej konstrukcji.

Natomiast najbardziej charakterystycznymi śladami powojennej historii tych wsi są pudełkowate, odrapane miniosiedla budowane w celu ulokowania w nich pracowników PGR-ów lub Rolniczych Spółdzielni Pracowniczych, które powstały na bazie przedwojennych majątków ziemskich w czasach PRL-u. Ponadto na terenach byłych folwarków pozostały, obecnie również najczęściej nieużytkowane, zabudowania gospodarskie, w których PGR-y produkowały drób, trzodę chlewną lub bydło. 

Powyższy opis to jest właściwie wszystko co przeciętny mieszkaniec, nie tylko pozostałej części polski, ale również naszego regionu, wie o tych miejscowościach. 

Miejscowości te oraz ludzie je zamieszkujący są obecnie uznawane przez władze regionalne za jeden z największych problemów społeczno-ekonomicznych naszego województwa.

Jednak głębsze zastanowienie się nad zagadnieniem zachodniopomorskich wsi wymaga zadania sobie pytanie kim są ludzie zamieszkujący te miejscowości tzn. skąd pochodzą, jakie mają korzenie kulturowe, jaka jest ich poziom utożsamienia się z ziemiami na których przyszło im żyć. Jednocześnie nie można odpowiedzieć w pełni na to pytanie bez zwrócenia uwag na tło historyczne ich pojawienia się na tych ziemiach. 

Ziemie pomorza zachodniego mniej-więcej do X-XI wieku były zamieszkiwane przez plemiona słowiańskie. Jednak od ok. XII wieku plemiona te były powoli wypierane przez nacje pochodzenia niemieckiego, które od XIII wieku były właściwie głównymi mieszkańcami tych terenów. Sytuacja ta uległa bardzo gwałtownej zmianie dopiero po 1945 roku.

W wyniku przegranej przez hitlerowców wojny, na konferencji jałtańskiej, która odbyła się w lutym 1945 r. Polska utraciła kresy wschodnie na rzecz Rosji i otrzymała „rekompensatę” w postaci dotychczasowych ziem niemieckich m.in. ziemie pomorza zachodniego. Następnie w deklaracji poczdamskiej z lipca 1945, ujęte zostało postanowienie dotyczące przesiedleń ludności niemieckiej m.in. z terenów, które Polska otrzymała w wyniku konferencji jałtańskiej. 

W wyniku powyższych wydarzeń z terenów na których obecnie znajduje się Województwo Zachodniopomorskie w latach 1945-1947 wysiedlono około 800 tyś osób pochodzenia niemieckiego. 

Na ich miejsce sprowadzono ludność polskiego pochodzenia głównie z ziem dawnej południowo-wschodniej i centralnej polski (około 65% ogółu nowo osiedlonych) oraz z kresów wschodnich (około 29% ogółu). Pozostałą grupę nowych mieszkańców stanowili repatrianci i reemigranci z ZSRR, reemigranci z Europy Zachodniej oraz około 50 tyś. osób pochodzenia ukraińskiego przesiedlonych przymusowo w ramach akcji „Wisła”.

W ciągu zaledwie kilku lat po zakończeniu II wojny światowej doprowadzono do całkowitej wymiany ludności na terenie pomorza zachodniego z ludności pochodzenia niemieckiego na ludność pochodzenia polskiego. 

Nowo przybyli mieszkańcy musieli odnaleźć się w nowej rzeczywistości z dala od rodzin, od miejsc w których dorastali i w których mieli relatywnie ustabilizowaną sytuację społeczną. Musieli od podstaw budować nowe relacje społeczne w dużej mierze odmienne od dotychczas znanych, gdyż determinowane narzuconą ideą kolektywu. 

W raz z kolejnymi pokoleniami, zgodnie z polityką ówczesnych władz komunistycznych oraz dodatkowo umacniane przez pamięć społeczną krzywd odniesionych przez Polaków od narodu niemieckiego, pamięć o byłych mieszkańcach terenów pomorza zachodniego zacierała się. Jednocześnie ulegały też rozluźnieniu kontakty z krewnymi, którzy pozostali na dawnych ziemiach polskich, a tożsamość regionalna przywieziona w sercach ludzi zasiedlających te tereny po wojnie umiera wraz z ostatnimi z nich. Dodatkowo ostatnie pokolenia wychowują się jako członkowie Unii Europejskiej, w świecie silnie zinformatyzowanym. 

Te wszystkie czynniki powodują, ze mieszkańcy pomorza zachodniego poszukują swojej tożsamości regionalnej, gdyż siłą rzeczy towarzyszy im poczcie pewnego wyalienowania, w porównaniu do mieszkańców terenów, które leżały w granicach dawnej polski. Takie poczucie obcości powoduje osłabienie tożsamości regionalnej co może przyczynić się do zwiększenia emigracji ludzi młodych, którzy nie będą czuli silnych więzi z tymi terenami. W połączeniu z odchodzeniem starszych pokoleń może to w przyszłości być przyczyną wymiany demograficznej na ludność, która będzie się czuła tutaj bardziej u siebie, ze względu na pamięć przodków, która się jeszcze nie zatarła w pamięci narodowej byłych mieszkańców.

W związku z powyższymi trendami konieczne jest zwiększanie więzi obecnych mieszkańców zachodniopomorskich wsi z regionem, w którym żyją. Umocnienie tych więzi w znacznym stopniu może przyczynić się do rozbudowy patriotyzmu lokalnego i zwiększenia gotowości nowych pokoleń do pozostawania w rodzinnych stronach i budowania potencjału województwa nawet za cenę gorszych warunków ekonomicznych.

Nie można jednak budować tożsamości bez pamięci o przeszłości tych terenów. Należy tę przeszłość wyeksponować wplatając ją we współczesny kontekst tak, aby obecni mieszkańcy zachodniopomorskich wsi mogli się z tą przeszłością oswoić i odnaleźć swoje miejsce w nurcie historii. Pogodzenie się z przeszłością pozwoli budować tożsamość na fundamentach dziejów bez przekłamań i niedopowiedzeń, które prędzej czy później budzą podejrzliwość i wątpliwości nowych pokoleń.

Jednym ze sposobów mówienia o przeszłości wplatając ją w teraźniejszość jest pokazanie jak funkcjonowała wieś z okresu przed przybyciem nowych mieszkańców tzn. jakie funkcje pełniły poszczególne budynki, kto był ich budowniczym, w jakim celu je zbudowano, komu miały służyć oraz pokazanie ich ówczesnych funkcji. Najwłaściwszym naszym zdaniem sposobem przekazania tego typu informacji jest stworzenie szlaku tematycznego o zawartości historyczno-krajobrazowej, którego poszczególne przystanki zostaną zaznaczone tablicami informacyjnymi. 

Skutkiem tego działania ma być zwiększenie tożsamości regionalnej mieszkańców wsi oraz zwiększenie świadomości turystów o historii pomorza zachodniego. Szlak ten tworzyć będzie niejako skansen będący żywym, realnym organizmem społecznym, z którym jego członkowie będą się utożsamiać, a osoby przyjezdne będą go mogły łatwiej zrozumieć poprzez poznanie kontekstu dziejowego. Jako, że kontekst ten jest uniwersalny dla terenów wiejskich całego regionu, pozwoli to potencjalnym odbiorcom stworzenie sobie szerokiej panoramy historyczno-społecznej zachodniopomorskiej wsi.

Przed nami pozostaje realizacja oznakowania 2-go etapu Henrykowskiego Szlaku w Siemczynie od stacji 22 do stacji 43. Zapraszamy do wędrówki historycznym szlakiem.

W sobotę 14 grudnia odbyło się przedświąteczne spotkanie kolegium redakcyjnego Zeszytów Siemczyńsko-Henrykowskich. Dodatkową okazję ku temu stanowiło wydrukowanie tomu III oraz tomu nadzwyczajnego periodyku. Zebrani dokonali oceny dotychczasowych dokonań oraz omówili zamierzenia na rok następny.

Niewiele czasu minęło od 9 września 2012 r. kiedy to w Siemczynie, w trakcie konferencji naukowo-dydaktycznej „W trosce o nasze dzieci” (odbywała się ona w ramach Europejskich Dni Dziedzictwa), uroczystym aktem powołano do życia ten periodyk, a już mamy jego 4 tomy o łącznej objętości 644 strony. To sukces, ale jeszcze większym jest pozyskanie przez redakcję zespołu znamienitych naukowców i publicystów, którzy nieodpłatnie publikują swe prace w Zeszytach. Także kolegium redakcyjne, rozrosło się i dzisiaj składa się z następujących osób: redaktor naczelny – Bogdan Andziak; zastępcy redaktora naczelnego: Marian P. Romaniuk, Wiesław Krzywicki; sekretarz redakcji – Robert A. Dyduła; członkowie redakcji: Magdalena Bekier, Maryla Witek, Zdzisław Andziak, Zbigniew Januszaniec, Jarosław Leszczełowski, Zbigniew Mieczkowski, Jerzy Jan Nałęcz, Kamil Połeć i Waldemar Witek. Zeszyty ukazują się dzięki zaangażowaniu i wsparciu finansowemu Henrykowskiego Stowarzyszenia w Siemczynie z jego prezesem Zdzisławem Andziakiem oraz sponsorom: Konsorcjum Andziak sp.j. i Pałac Siemczyno - Adam Andziak. Wysoki poziom edytorski zapewnia natomiast szczecinecka drukarnia „Tempoprint” (tu także drukuje się „Kurier Czaplinecki”). Wszystkim im, jako twórcom niemałego sukcesu wydawniczego należą się słowa uznania i podziękowania oraz życzenia dalszej wytrwałości i pomyślności.

Ostatnio wydany III tom Zeszytów opatrzony jest słowem wstępnym Bogdana Zdrojewskiego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego co jest świadectwem wysokiej rangi periodyku. Tom ten zawiera wiele interesujących artykułów dotyczących historii i dziedzictwa kulturowego naszej małej ojczyzny oraz relacje z ważnych siemczyńskich wydarzeń jak: Europejskie Słoneczne Dni, Henrykowskie Dni w Siemczynie, Europejskie Dni Dziedzictwa, czy też 40-lecie parafii Matki Boskiej Różańcowej. 

Tom nadzwyczajny, którego autorem jest nasz znamienity lokalny historyk Jarosław Leszczełowski p.t. „Henrykowscy Golczowie” jest, jak to określił autor: „…opowieść o dawnych dziejach rodziny Golczów, Siemczyna i jego okolic oraz fascynującej historii granicznego skrawka wielokulturowej Rzeczpospolitej Obojga Narodów.” Przedmowę do tej opowieści dał znamienity polski historyk prof. dr hab. Marian Marek Drozdowski, a kończy ją słowami: „Jako historyk biografista z zadowoleniem zalecam Szanownym Czytelnikom lekturę interesującej pracy Pana Jarosława Leszczołowskiego „Henrykowscy Golczowie”. Służyć ona będzie znacznemu rozszerzeniu wiedzy o naszych dziejach ojczystych na pograniczu polsko-niemieckim.” Periodyk dostarczany jest do kilkudziesięciu placówek naukowych i bibliotecznych w kraju, a osoby zainteresowane mogą go otrzymać w recepcji przypałacowego hotelu. 

Zeszyty Siemczyńsko-Henrykowskie chronią przed zapomnieniem nasze lokalne dziedzictwo kulturalne i historyczne, inspirują do eksplorowania dziejów naszej małej ojczyzny oraz stanowią cenne źródło wiedzy o jej dziejach. W imieniu redakcji zachęcam do interesującej lektury zeszytów oraz do publikowania w nich własnego dorobku, przemyśleń i opinii.